Róża to zakaźna choroba skóry, w której przebiegu paciorkowce wywołują zapalenie skóry i tkanki podskórnej. Rozprzestrzenia się ono wzdłuż naczyń chłonnych skóry, co przejawia się powierzchownym zapaleniem naczyń chłonnych. Początek tej choroby jest nagły – znienacka pojawia się bardzo wysoka gorączka (sięgająca nawet 40 stopni Celsjusza!). Gorączce często, choć nie zawsze, towarzyszą dreszcze. Gorączka nie jest jednak objawem specyficznym, a niekiedy w przebiegu róży może nie wystąpić w ogóle. Najbardziej charakterystycznym objawem tej choroby, który pojawia się w każdym jej przypadku, są zmiany skórne. Choć mogą one być zlokalizowane na rękach, szyi lub pośladkach, zdecydowanie najczęściej pojawiają się w okolicach kończyn dolnych. Jak rozpoznać różę na nodze i co warto wiedzieć na temat tej choroby?
Rumień zapalny – najbardziej charakterystyczny objaw choroby
Rumień zapalny jest najbardziej charakterystycznym objawem towarzyszącym chorobie. Najczęściej pojawia się na nodze – to właśnie w tym miejscu występowanie rumienia jest najbardziej typowe dla róży. W jaki sposób wygląda taki rumień? Jest intensywnie czerwony, a towarzyszy mu obrzęk, czyli opuchnięcie i bolesność otaczających go tkanek skórnych. Rumień jest wyraźnie i zauważalnie odgraniczony od zdrowej skóry – można bez problemu określić miejsce, w którym się kończy.
Zmiany na skórze są nie tylko czerwone – skóra na nich jest ciepła i bolesna, a także napięta i obrzmiała. W pobliżu odczynu zapalnego można zaobserwować powiększenie węzłów chłonnych, a miejsca zmienione chorobowo mogą cechować się swędzeniem, pieczeniem i dawać inne, nieprzyjemne objawy. Od głównego ogniska zmiany mogą niekiedy odchodzić w różnych kierunkach wypustki – świadczą one o przenoszeniu się choroby przez naczynia limfatyczne i poszerzaniu zasięgu zakażenia.
Jeśli w przebiegu choroby dojdzie do gromadzenia się wysięku, mamy do czynienia z pęcherzową odmianą choroby. Charakteryzuje się ona powstawaniem pęcherzy wypełnionych płynem – podczas tego procesu dochodzi też do oddzielania się naskórka. Powikłaniem niewyleczonej w porę choroby może być ropowica, czyli ropne zapalenie, obejmujące tkankę łączną, najczęściej podskórną. W przebiegu choroby może także dojść do powstawania wrzodów, a także do martwicy tkanek, co stanowi bardzo poważny problem – konsekwencje takiego stanu rzeczy są bardzo niekorzystne dla pacjenta.
W jaki sposób można leczyć różę?
W przypadku zauważenia u siebie objawów, które mogą sugerować zachorowanie na różę, należy niezwłocznie i jak najszybciej zgłosić się do lekarza! Choroba ta nie ustępuje samoistnie, a rozwija się w bardzo szybkim tempie. Im szybciej zostanie wdrożone leczenie, tym większa szansa na uniknięcie niebezpiecznych powikłań i szybki powrót do zdrowia. Leczenie opiera się na przyjmowaniu antybiotyków, jednak w niektórych, wyjątkowo ostrych przypadkach choroby, konieczna może być hospitalizacja.
Pomimo tego, iż róża jest niebezpieczną chorobą, stosunkowo szybko ustępuje u pacjentów po podaniu antybiotyków. Po wdrożeniu leczenia można zaobserwować zanik objawów – zarówno skórnych, jak i pozostałych, takich jak na przykład gorączka. Bolące, zmienione chorobowo miejsca można leczyć, stosując okłady z ichtiolu, a także preparaty nawilżające skórę. Leczenie róży jest procesem długotrwałym – trwa minimum miesiąc, a niekiedy nawet trzy miesiące. Zdecydowanie nie powinno się przerywać leczenia na własną rękę, nawet, jeśli poczujemy się już znacznie lepiej! Może to doprowadzić do powikłań i nawrotów choroby.
