Fosfor to jeden z podstawowych makroelementów, który wchodzi w skład diety dla trzody chlewnej i drobiu. Jego niedobory mogą prowadzić do obniżenia się produkcyjności zwierząt. Ponadto duże niedobory fosforu wpływają na wystąpienie nieprawidłowości w odbywających się w organizmie procesach kostnienia. Natomiast duży nadmiar wyżej wymienionego pierwiastka zostaje wydalony do środowiska naturalnego, co w konsekwencji doprowadza do eutrofizacji wody. Z poniższego artykułu dowiesz się jaką rolę w diecie zwierząt odgrywają enzymy paszowe.
W jaki sposób wykorzystać fosfor ?
Przez wiele lat zmieniał się sposób, w jaki dawkuje się fosfor w diecie trzody chlewnej i drobiu. Zaczęto zwracać dużo większą uwagę na przyswajalną formę fosforu, podczas gdy w latach wcześniejszych podstawowym składnikiem pasz dla zwierząt był tzw. fosfor ogólny. Ma to ogromne znaczenie, gdyż różne formy fosforu są w zupełnie innym stopniu przyswajane w przewodzie pokarmowym u zwierząt. Aby dobrze wykorzystać ten właśnie pierwiastek, niezbędne jest odpowiednie zbilansowanie diety przeznaczonej dla trzody chlewnej i drobiu. Spośród form mineralnych, które dostępne są na polskim rynku, najłatwiej przyswajalne są fosforany uwodnione, zwykle o 15–20% lepiej od takich samych form, które występują w postaci nieuwodnionej (fosforan 1-,2- i 3- wapienny). Na gospodarkę fosforem w organizmie ogromny wpływ ma także zastosowanie fitazy, enzymu pochodzenia mikrobiologicznego, który odpowiada za rozkład kwasu fitynowego zawartego w materiale pochodzenia roślinnego. Fosfor pod postacią kwasu fitynowego bardzo często stanowi ponad 50 % tak zwanego fosforu ogólnego występującego w komórkach roślinnych. Największy jego udział wykazują zboża, jak również inne produkty przetworzone ze zboża (nawet ponad 60 %).
Kwas fitynowy jest często bardzo trudno przyswajalną przez zwierzęta formą fosforu. Zmniejsza też biodostępność wybranych składników mineralnych i pokarmowych, gdyż posiada właściwości chelatujące. Dzięki temu może on stworzyć kompleksy z metalami 2-wartosciowymi (Ca2+, Mg2+, Fe2+, Cu2+, Mn2+).
Fitaza jako czynnik uwalniający fosfor ze zbóż i roślin oleistych
Większość fosforu, który zawarty jest w materiałach roślinnych w paszach dla zwierząt występuje w formie fityny, która nie jest dostępna dla zwierząt nieprzeżuwających, czyli w praktyce rolniczej dla drobiu i trzody chlewnej. Użycie fitazy pozwoli na uwalnianie fosforu, który zawarty jest w roślinach oleistych i w zbożach. Ponadto dzięki temu, że zostają rozłożone struktury fitynowe, udostępniany jest magnez, wapń, jak również aminokwasy, które związane są bezpośrednio z fityną.
Ksylanaza odpowiada za udostępnianie polisacharydów nieskrobiowych. Dzięki temu zostaje w znaczny sposób zwiększona lepkość treści pokarmowej i dostępność składników odżywczych. Ksylanaza przeznaczona jest do stosowania w paszach, których skład oparty jest na różnego rodzaju zbożach.
Pektynazy i hemicelulazy – są specjalnie dobierane do poziomu rozkładu włókien, zawartych w roślinnych surowcach pochodzenia białkowego. Mają za zadanie poprawić strawność pasz, które zawierają w swoim składzie śrutę słonecznikową, rzepakową, a także sojową.
Wykorzystanie proteazy w czystej postaci znacznie obniża koszty związane z żywieniem zwierząt. Dzieje się tak dzięki maksymalnemu wykorzystaniu białka, które dostarczane jest w mieszankach, jak również znacznemu polepszeniu jego wartości odżywczych.
Inspirowane: Bas-pol.pl – żywienie drobiu
